بدون عنوان

سلام "کلّه فندقی"،

این اسمی هست که من روت گذشتم، چون سرت خیلی‌ گرد و بامزه هست. دوست ندارم خیلی‌ غلو کنم، چون میدونی‌، معمولا بیشتر پدر‌ها و مادر‌ها فرزندانشون رو خیلی‌ دوست دارن. خوب منم همین طور! اما یه تشکر فراوان و مخصوص دارم که امدی و کاری کردی که یه احساس متفاوت نسبت به زندگی داشته باشم، نسبت به اون چیز‌هایی‌ که دارم، و حتا اون چیز‌هایی‌ که می‌خوام داشته باشم (یا ندارم). انگیزه‌ای متفاوت و بیشتر برایه زندگی‌ بهم دادی، و حتّی روابطم با مادر گرامی‌، که بهترین دوست و رفیق زندگیم هست، رنگ با بویی دیگه گرفته. حالا زیاد هم خودت رو نگیر، خیلی‌ دوستت دارم اما نه به اندازه مامانت، این رو گفتم هل ورت نداره"کلّه فندقیه" کوچولوی من -

بابا